De grote zonnevlek groep AR3664 is zonder telescoop al te zien. Een eclips bril is al voldoende. De hoge activiteit van deze groep zal later in de avond een fantastische noorderlicht show veroorzaken.

De Maan bedekt voor een deel de zon en heeft er een flinke hap uit genomen. In de loop van de tijd zie je de Maan over de zon heen schuiven. De verduistering duurde ruim twee uur. Foto's gemaakt met een Pollux 80 mm telescoop en Baader Solar filter.

In december 2020 was er een zeer nauwe samenstand tussen de planeten Jupiter en Saturnus. Op een bepaald moment waren de twee planeten samen in het beeld van mijn telescoop te zien. Dat komt praktisch nooit voor. De dichste nadering op 21 december was door het slechte weer helaas niet te zien.

De eerste twee foto's zijn gemaakt op 16 juni 2019. Een samenstand van de Maan en Jupiter. Op foto 2 zijn 3 van de 4 maantjes van Jupiter goed te zien. Foto 3 is een samenstand met Saturnus.

De volledige Maansverduistering van 21-01-2019 gefotografeerd door mijn Celestron 9.25" telescoop. Visueel heb ik de verduistering met een kleinere telescoop gevolgt. Het weer zat mee, het was kraakhelder en de verduistering was erg mooi te zien. Op de laatste foto is ook een ster vlak naast de Maan te zien. Deze komt net achter de Maan te voorschijn. Het is de ster HIP 39749, die is overigens niet met het blote oog te zien.

De maansverduistering van 27-07-2018 gezien vanaf het Belmonte Arboretum in Wageningen. Vanaf een uitkijkpunt op de Wageningse berg was de verduistering mooi te zien. De Maan stond tijdens de verduistering vrij laag boven de horizon, het duurde alleen wel even voordat deze zichtbaar werd door de smog. De foto's zijn gemaakt met een kleine telescoop, een William Optics 70ED en een Canon 80D camera.

De zon gefotografeerd met een Pollux 80 mm, F15 (f = 1200 mm) achromatische lenzenkijker met Baader Solar filter ND=5. Er zijn mooie zonnevlekken te zien.

De melkweg te zien vanuit Renesse (Zeeland) aan de rand van het dorp. Ondanks de mist waren de omstandigheden toch vrij donker.

De Orionnevel, een stervormingsgebied, gefotografeerd door mijn 9.25" SCT telescoop. Ik ben niet echt een deepsky fotograaf, maar de Orionnevel is vrij helder dus die kon ik ook wel eens proberen. Het brandpunt van de telescoop is verkleind tot ongeveer 1500 mm. Het is een enkele foto, dus niet gestacked.